Wat kies jij?

Wat kies jij?

Nou het liefst elke dag precies hetzelfde....

Op de dag dat wij weer naar de stembus mogen werd ik getriggerd door deze vraag.

Ik was namelijk op hetzelfde moment bezig met Teun, die de minuten af zat te tellen tot de droger klaar was en hij zijn favoriete (rode jogging) broek weer aan kon.

Doordat Teun meer gaat praten, wat natuurlijk echt super fijn is, kan hij ook steeds beter aangeven wat hij wil. Dat is dus heel vaak hetzelfde. De boterham met kaas, zijn banaan en bord macaroni maken al heel lang deel uit van ons dagelijks leven. Nu is daar dus ook de rode broek, al was het vorige maand nog een blauwe, bijgekomen. De herhaling biedt veiligheid en de voorkeur voor kleding heeft vast te maken met hoe het zit (een spijkerbroek is nooit favoriet geweest). 

Gesproken taal en contact stimuleren, door het gevraagde te geven, is iets wat we geleerd hebben met PRT en wat ons enorm ver heeft gebracht het afgelopen jaar. Nu de volgende uitdaging, die de valkuil is in dit proces, hoe om te gaan met de extreem sterke wensen. 

Dat Teun zelf bepaalt wat hij aantrekt, en vooral dat dit dan niet altijd helemaal bij elkaar past in mijn ogen, is voor nu prima. Hij kleedt zichzelf aan en kan duidelijk maken wat hij wil. Precies waar we aan gewerkt hebben. Maar er is paniek als hij zijn rode broek niet aankan en kan hier echt in blijven hangen. Moeilijk om zijn frustratie te zien en te bepalen hoever we hierin meegaan. Laat ik hem met een vieze broek naar school gaan? Ga ik de wasmachine een extra keer aanzetten voor die broek? Accepteer ik het dat hij boos wordt als hij de broek echt niet aankan? 

Als hij dan al 10 minuten letterlijk aan mij hangt, omdat de wasmachine aanstaat en dat dus zo'n moment is dat het echt niet kan, denk en verzucht ik wel eens; doe niet zo autistisch....

De zin 'pic your battles' staat bij mij hoog in het vaandel. Ook in de opvoeding van Lucy. En dat gaat niet over je kinderen altijd maar hun zin geven. 

Bij Teun is het kiezen alleen soms wat moeilijker. Want wat is nou precies het autisme en waar is hij gewoon een drammerige/ondeugende kleuter? De broek is natuurlijk maar een voorbeeld, maar zo zijn er door de dag heen steeds meer van zulke kruispunten. Dan moeten we kiezen hoe we het aanpakken en hoever we meebewegen. Gelukkig staan we hierin als ouders op één lijn en vullen we elkaar enorm goed aan. Op sommige gebieden heeft de één meer geduld en op momenten dat er iemand vastloopt staat de ander vaak klaar om het over te nemen. 

Zo ook bij het naar bed gaan, wat de ene avond een stuk uitdagender is dan de ander. Ook afhankelijk van onze eigen gemoedstoestand natuurlijk. Gelukkig is daar Teun zijn boekenkast, zeer overzichtelijk. Kikker of Boer Boris. 100x hetzelfde verhaal horen is fijn. En voor mij heel fijn dat ik de verhaaltjes heerlijk op kan dreunen als een soort hypnotiserend mantra. Zo hebben die vaste keuzes ook echt voordelen. 

 * Denkt aan een format voor een nieuwe serie, net als in de Good Doctor, iemand met ASS in de landelijke politiek...*

* The Good Doctor is hierbij nog even een gratis kijktip!