Vandaag is het Wereld Autisme Dag en deze dag begon goed!Teun heeft de hele nacht doorgeslapen in zijn eigen bed. Niet zo bijzonder voor een jongetje van 6 jaar zou je zeggen. Voor ons was het een feestje. Ik kan me letterlijk niet meer herinneren wanneer dit voor het laatst is gebeurd.
Uitgeput was ik toen Teun 3 maanden was en ik eigenlijk weer aan het werk moest. Zoveel had hij gehuild, ook 's nachts. Na 10 maanden moesten ze mij op het consultatiebureau vertellen dat hij die fles 's nachts echt niet meer nodig had. Weer even later kwam hij erachter hoe effectief het is om het woordje mama te zeggen midden in de nacht. En je raad al wat er gebeurde toen hij zijn ledikant was ontgroeid. Er zijn zeker ook periodes geweest dat hij wel doorsliep. Als er dan weer fases waren waarin hij drie keer per nacht zijn bed uit kwam en gewoon uren wakker was waren wij moe. En als je moe bent, ben je minder consequent. Zo verhuisde ik dan bij de 3e keer aan ons bed naar zijn bed zodat hij lekker naast zijn vader verder kon slapen. Op een gegeven moment wilde hij wel bij Lucy slapen op een matrasje wat we nog hadden. Deze nachten bleef hij ook in zijn bed (yes!!), maar natuurlijk wilde Lucy dit niet altijd. En onze slimme man bedacht een paar maanden geleden ineens dat dat matrasje natuurlijk ook op onze kamer kon. Zo kwam het eigenlijk dat hij dagelijks heen en weer verhuisde van onze kamer naar Lucy's kamer en dus al maanden niet in zijn eigen bed had geslapen. Natuurlijk wist ik dat dit niet zo door kon gaan....
Al heel vaak had ik gelezen over verzwaringsdekens. Ik leende de naaimachine van mijn schoonmoeder en bedacht dat ik het wel zelf kon. In ieder geval een proefexemplaar om te kijken of hij het wat vond. Maar de weken verstreken en mijn project bleef liggen. En Teun wilde echt onder geen beding meer in zijn eigen bed slapen.Tijdens de zwemles van Teun kreeg ik de tip om eens te kijken op de website van Sjoukje. Ik hakte de knoop door en bestelde er eentje. Hij was direct helemaal blij met zijn eigen deken. De eerste nacht nog op het matrasje naast ons. Mijn viel direct op dat hij een stuk rustiger lag. Hij sliep door Dennis zijn wekker heen (om 4.00uur) en werd die ochtend als laatste wakker.
Twee dagen geleden legde ik de verzwaringsdeken op zijn eigen bed en ruimde ik het matrasje op. Tegen bedtijd waren wij erg benieuwd wat er zou gaan gebeuren. We hadden veel verwacht, maar dit niet. Vlak voor hij naar boven ging (hij had het blijkbaar al gezien) zei hij 'ik ga lekker in mijn eigen bed slapen'. Zo gezegd zo gedaan. Hij kwam er de eerste nacht wel weer drie keer uit, maar ging ook net zo makkelijk weer terug in zijn eigen bed.
Toeval? Geluk? Of het effect van de verzwaringsdeken? Vannacht de derde nacht in zijn eigen bed en die heeft hij dus helemaal doorgeslapen (nou ja hij is er in ieder geval niet uit geweest).
Het is bekend dat veel kinderen (en volwassenen) met autisme slaapproblemen hebben. Het teveel aan prikkels wat binnen komt wordt moeilijker/langzamer verwerkt. Deze kinderen en mensen gaan dus minder snel echt 'uit'. Zo valt Teun dus altijd wel redelijk snel in slaap, maar slaapt hij nooit echt diep. Het lichaam blijft op een soort waakstand staan. Met deze zware deken die diepe druk geeft kan het lichaam zich wel helemaal ontspannen. Het geeft een gevoel van veiligheid (denk maar aan een stevige knuffel) en het helpt om een overprikkeld zenuwstelsel te kalmeren.Zo zijn wij deze Wereld Autisme Dag dus goed begonnen en we hopen dat we over een tijdje kunnen zeggen 'weet je nog dat Teun zo vaak wakker was?'.
Welterusten! Dikke knuffel van Teun.
Reacties
Een reactie posten