Teuns taal

Vorige week stond ik huilend bij een vriendin aan de deur. Teun lag twee straten verder plat op de grond en ik stond met twee tassen en een hond in mijn handen. De hond en de tassen heb ik achtergelaten bij die vriendin en ik ben Teun gaan halen. Die vriendin appte later "ik vond het eigenlijk wel fijn dat je je kwetsbare kant liet zien. Je bent altijd zo positief en opgewekt, terwijl ik denk dat het bepaald niet makkelijk is". De aanleiding voor het voorval was dat Teun iets in zijn hoofd had wat gewoon echt niet kon op dat moment. Ik moest verderop in de wijk iets ophalen en Teun gaf aan dat hij graag mee wilde, prima dacht ik en we konden het mooi combineren met een wandeling met de hond. Tot op de terugweg duidelijk werd wat hij wilde. Hij was met geen mogelijkheid meer van zn plek te krijgen. Ik stond daar dus met m'n handen vol aan een drukke weg met de ene blik na de ander. Op zulk soort momenten zet ik al gauw oogkleppen op en bestaat de rest van de wereld even ni