Teuns taal

Even wachten Teun..... NEE! en hij stormt de deur uit. Wachten is voor Teun vreselijk moeilijk. Als hij naar buiten wil, wil hij nu en niet over 5 minuten als ik klaar ben met de was ophangen. Sinds zijn verjaardag begin van deze maand heeft hij een GPS horloge. Zo kunnen we zien of hij naar het park of naar het schoolplein is gegaan. Dit geeft mij even tijd om wel dat klusje af te maken waar ik mee bezig ben en zo hoeft hij niet altijd te wachten op ons. Er zit ook een SOS functie op die andere kinderen kunnen gebruiken in geval van nood, maar die Teun ongeveer om de 5 minuten even indrukt. Geen nood denken wij. Maar als we echt even goed kijken naar de afgelopen weken en maanden is die nood er wel. Het is voor ons tijd om die SOS knop in te drukken. Weer zo'n stap die we moeten gaan nemen waar je tijden tegenaan hikt totdat het echt niet anders kan. Al weken probeer ik moed te verzamelen, zoals zo mooi is verwoord in deze prent uit het boek De jongen, de mol, de vos en het p

  De mens (lees Adam en Eva) is maar heel even zonder schaamte geweest. Ik bedenk me nu pas dat ik geen idee heb hoe lang dat is geweest. Waren het dagen, weken, maanden jaren? Het moet mooi zijn geweest om zonder schaamte te leven. Vanmorgen was ik na maanden weer eens (volgens de geldende regels) in de kerk en ik viel met mijn neus in de boter, alles klopte. De muziek, de sfeer en de preek die ging over schaamte. Hoe schaamte ons ervan weerhoudt om te 'zijn'. Hoe in de kerk wel wordt gezegd 'dit is de plek waar je mag zijn wie je bent'. Maar is dat wel mogelijk 'zijn wie je bent'. Wie ben je dan? Wie ben ik dan? Over geliefd zijn om wie je bent en niet om wat je doet of hebt of niet doet of niet hebt.  Hoe vaak denk jij 'oh had ik nou m'n mond maar gehouden' of juist 'had ik nou maar wat gezegd'? Weet je wie dat niet denkt? Teun. Teun zegt wat hij wil, wanneer hij het wil. Is dit altijd handig? Nee. En waarom eigenlijk niet? Omdat ik me dan

Vandaag komen er twee (voor mij) belangrijke dagen samen en daarom weer tijd en inspiratie voor een post. Ik leg mijzelf niet op om bijv één keer per maand iets te posten, maar gewoon alleen als er inspiratie is. Vanaf mijn vorige post is er ook niet veel veranderd. Teun is met veel plezier weer gestart op school na de lockdown en heeft, op één dag verkouden na, ook nog niet weer thuis gezeten (wat hopelijk zo blijft). Hij had een positief rapport gevolgd door goede oudergesprekken  Terug naar vandaag. Deze dag begon niet zo ontspannen als ik had bedacht. De buurvrouw krijgt een nieuwe badkamer en het is niet gek en erg dat wij daar wat van horen. Maar steeds op onverwachte momenten een boor is voor Teun net een stapje te ver. Dan zie ik ook heel goed wat zijn medicatie doet. Zonder medicatie sprongen de tranen, van paniek en angst, in zijn ogen zodra het geluid te horen was. Toen zijn medicatie was ingewerkt kon hij zodra het boren begon zijn koptelefoon opzetten zonder paniek, maar a