Teuns taal

Hij wil alleen maar rode schoenen aan: eigenwijs. Hij eet alleen maar macaroni: eigenwijs. Het is 8 graden, maar zijn jas moet uit: eigenwijs. Hij wil voor de 200e keer Boer Boris lezen ipv dat leuke nieuwe boek wat in de kast staat: eigenwijs. Teun is een vreselijk eigenwijs ventje...... of is het een mannetje met zijn eigen wijsheid? Naar aanleiding van een webinar van Martine Delfos ben ik haar boek  Autisme ontrafelen  gaan lezen. Zij beschrijft hierin de MASP-1, kinderen (mensen) met autisme hebben verschillende ontwikkelingsleeftijden. Zo kan een kind met autisme met een kalenderleeftijd van 7 jaar op het gebied van spelen 3 jaar zijn, maar net zoveel van natuurkunde weten als een gemiddeld kind van 15.  Zo'n enorme voorsprong heb ik bij Teun nog niet ontdekt, maar dat de verschillende ontwikkelingsgebieden bij hem (ver) uit elkaar liggen wel. Ik kon hierdoor al anders gaan kijken naar Teun, iets wat ik denk ik intuïtief al wel deed, maar waar ik de woorden of uitleg nog niet

Vorige week stond ik huilend bij een vriendin aan de deur. Teun lag twee straten verder plat op de grond en ik stond met twee tassen en een hond in mijn handen. De hond en de tassen heb ik achtergelaten bij die vriendin en ik ben Teun gaan halen. Die vriendin appte later "ik vond het eigenlijk wel fijn dat je je kwetsbare kant liet zien. Je bent altijd zo positief en opgewekt, terwijl ik denk dat het bepaald niet makkelijk is". De aanleiding voor het voorval was dat Teun iets in zijn hoofd had wat gewoon echt niet kon op dat moment. Ik moest verderop in de wijk iets ophalen en Teun gaf aan dat hij graag mee wilde, prima dacht ik en we konden het mooi combineren met een wandeling met de hond. Tot op de terugweg duidelijk werd wat hij wilde. Hij was met geen mogelijkheid meer van zn plek te krijgen. Ik stond daar dus met m'n handen vol aan een drukke weg met de ene blik na de ander. Op zulk soort momenten zet ik al gauw oogkleppen op en bestaat de rest van de wereld even ni

Einde van een schooljaar. Een schooljaar wat ik, nu terug kijkend, vol verwachting begon. Na twee jaar zat Teun eindelijk op de juiste school. Hij startte in een kleuterklas, niks geks aan, want wel meer kinderen van 6 kleuteren nog een extra jaar. Dat was de gedachte waarmee ik mezelf troostte en daarmee had ik ook (te hoge) verwachtingen. Net als tussen zijn tweede en derde jaar. Toen hoopte ik bijna dagelijks dat hij ineens een sprong in zijn taalontwikkeling zou maken en alles wel goed zou komen. Gister tijdens het eindgesprek met de juf werd ik emotioneel en weer betrapte ik mezelf erop dat ik verwachtingen had van Teun die niet uit waren gekomen. Ik had ergens gehoopt dat hij na dit jaar wel klaar zou zijn om te gaan leren lezen. Op de school waar Teun nu zit hebben ze geen standaard groep 1 t/m 8. Ze stellen klassen samen op basis van niveau. Natuurlijk zag ik wel dat er nog veel belemmerende factoren zijn, maar ik zie ook dat Teun wil leren en dat er van alles in hem schui

Vandaag is het Wereld Autisme Dag en deze dag begon goed! Teun heeft de hele nacht doorgeslapen in zijn eigen bed. Niet zo bijzonder voor een jongetje van 6 jaar zou je zeggen. Voor ons was het een feestje. Ik kan me letterlijk niet meer herinneren wanneer dit voor het laatst is gebeurd. Uitgeput was ik toen Teun 3 maanden was en ik eigenlijk weer aan het werk moest. Zoveel had hij gehuild, ook 's nachts. Na 10 maanden moesten ze mij op het consultatiebureau vertellen dat hij die fles 's nachts echt niet meer nodig had. Weer even later kwam hij erachter hoe effectief het is om het woordje mama te zeggen midden in de nacht. En je raad al wat er gebeurde toen hij zijn ledikant was ontgroeid. Er zijn zeker ook periodes geweest dat hij wel doorsliep. Als er dan weer fases waren waarin hij drie keer per nacht zijn bed uit kwam en gewoon uren wakker was waren wij moe. En als je moe bent, ben je minder consequent. Zo verhuisde ik dan bij de 3e keer aan ons bed naar zijn bed zodat h