Doorgaan naar hoofdcontent

Dubbele diagnose.

De naam van deze blog 'Teuns taal' geeft aan waar mijn zoektocht begon.
Het viel mij als eerste op dat Teun zijn taalontwikkeling anders verliep dan die van leeftijdsgenootjes. En niet alleen het leren praten ging en gaat anders, ook het begrijpen van taal. Zo duurde het bijvoorbeeld heel lang voordat Teun adequaat met ja of nee een vraag kon beantwoorden.

Lange zinnen zeggen kon Teun al heel snel, hij zong liedjes en kende zijn lievelingsboekjes uit zijn hoofd toen hij nog een peuter was, maar dit had niet zoveel met taal te maken.
Dat is een valkuil waar je zelfs als logopedist-moeder dus in kunt trappen.
'Hij praat in zinnen van 4-5 woorden dus het zit wel goed met die taalontwikkeling' dacht (hoopte) ik toen hij 3 jaar was. Helaas... al deze taal was leeg.
Hij deed (en doet) dit puur op gehoor en geheugen. Teun praat veel, maar bedoelt lang niet altijd wat hij zegt. In de spontane spraak gebruikt Teun nog heel vaak zinnen van maar 2 of 3 woorden (vb 'die hebben' 'boekje lezen').

Teun heeft een TOS (taalontwikkelingsstoornis) die samenhangt met zijn ASS. Eigenlijk dus een dubbele diagnose. Ongeveer 266.000 kinderen en jongeren in Nederland hebben een TOS, in veel gevallen alleen een TOS. Anders dus dan bij Teun, maar wel met dezelfde problemen. Grote moeite met taalbegrip, taalproductie en/of articulatie. Bij TOS hebben kinderen altijd met minimaal 2 van deze 3 onderdelen van de taalontwikkeling ernstige problemen.

Vandaag is het 'Wereld TOS dag' vandaar deze post, maar ook een probleem wat bij mij weer even binnen kwam in de afgelopen weken. We hadden een gesprek op school met de nieuwe logopedist van Teun. Toen ik daar weer zo zat aan de andere kant van de tafel, als ouder, trof het mij. Teun gaat deze taalachterstand niet meer 1,2,3 inhalen. Taal zal altijd een zwakke kant van Teun blijven. En naast zijn ASS is dat echt een hele grote uitdaging voor ons. Net als voor die 265.999 andere kinderen waarbij de TOS ook de dagelijkse realiteit is. Gelukkig kunnen mensen met een TOS met de juiste hulp goed meekomen.
Ik ben heel blij als je deze post helemaal hebt gelezen en hierdoor weer iets meer te weten bent gekomen over TOS. Belangrijk, want het is bij heel veel mensen nog niet bekend, waardoor er voor deze groep mensen veel onbegrip is.

Tot slot nog wat tips om te communiceren met kinderen met een TOS:







Reacties

Populaire posts van deze blog

Teun translate... please!!

Alweer ruim een jaar geleden dat ik voor het laatst hier een blogpost plaatste. Ondertussen is Teun te volgen via facebook, instagram en tegenwoordig ook tiktok. Waar ik eigenlijk alleen maar lieve reacties krijg op wat ik plaats. Fijn om te kunnen delen, gedeelde smart is halve smart zeggen ze weleens. Maar vandaag kwam weer keihard de realiteit dat wij het toch echt zelf moeten doen met Teun. Na jaren zelf aanklooien, vatte ik een paar weken geleden de moed om weer eens echt om hulp te vragen. Om weer een hulpverleningstraject in te gaat. Wetende dat dit veel van ons vraagt. Maar na meer dan 5 jaar elke avond macaroni koken/opwarmen is er nu een punt gekomen waarop ik dat helemaal zat ben. Teuns eten stond altijd ergens onderop het priorieteiten lijstje. Er waren altijd dingen belangrijker dan dat. En het leven overkwam ons in al z'n facetten de afgelopen jaren, waardoor wij meer aan het overleven waren en eten een bijzaak was. Tot ik mezelf op google 'arfid, behandeling, re

Autididact en Brammetje Baas

Als ik de afgelopen 10 jaar iets van Teun geleerd heb is het wel dat dingen leert op ZIJN moment. Dat het leven niet maakbaar is en alles een tijd heeft. Heb je de film Brammetje Baas weleens gezien? Jaren geleden toen ik net begon als logopedist kreeg ik aan het einde van een behandeltraject van ouders een bioscoopbon kado met als tip om Brammetje Baas te gaan kijken. Zij herkenden hun zoon er ontzettend in. Ik had zelf toen geen kinderen en ben de film toen ook nog niet gaan kijken. Jaren later kwam hij voorbij en de woorden van deze ouders was toch blijven hangen in mijn hoofd. Ik keek de film en er werd zoveel duidelijk voor mij. Hij geeft heel goed weer hoe Bram zijn gedachtegang werkt en dat deze vaak anders is dan die van zijn meester in groep 3 of van zijn ouders. Bij veel kinderen (met autisme/adhd/hb) heeft forceren een averechts effect. 'Moeten' geeft mega veel weerstand (bij sommige volwassenen trouwens ook). Of de dingen die je aan wilt leren lijken simpelweg

Stop maar met vechten mama, het is goed.

Ik ging een weekend weg met vriendinnen uit de kerk. Wat heerlijk dat dat nu zo makkelijk kan. Ik merk dat ik steeds minder hoef voor te bereiden of te plannen. Gewoon mn koffer kan pakken en kan vertrekken, wat een rijkdom. We hadden nauwelijks tot geen planning, maar als we bij elkaar zijn (één keer in de drie weeken een maandagavond) gebeuren er altijd mooie dingen en komen we altijd tot mooie gesprekken. Zo ook dit weekend. Wat er bij mij naar boven kwam was een gevoel van uitputting, niet lichamelijk maar geestelijk. Moe van het vechten voor mijn kinderen. Ik besef mij nu dat ik om de verkeerde dingen aan het vechten was. Om bijvoorbeeld te bewijzen dat er qua schoolniveau echt wel meer in mijn kinderen zit dan er door toetsen of leerkrachten wordt gezien. Telkens maar het willen bewijzen en telkens weer de teleurstelling als het er bij een toets niet uitkomt. Dit gaat trouwens verder dan alleen Teun, want ook bij Lucy (die het afgelopen jaar de diagnose ADHD heeft gekregen) w